گاه غرق تجمل الفاظ می‌شویم تا غرق تجمل احساس.
پرداختنِ افراطی به مسایل و ویژه‌گی‌های تکنیکی و زبانی شعر از قبیل واج‌آرایی، لفظ‌آرایی، موسیقیت درون‌متنی و کناری، جانشینی، هم‌نشینی و کاربرد آرایه‌های لفظی، همه و همه غرق‌شدن در تجمل الفاظ است و شماری از سرایش‌گران (شاعران) این کار را عامدانه و به گمان نو‌گرایی و نو‌پردازی می‌کنند که خود برهانی روشن از غرق‌شدن در تجمل الفاظ یا شکل‌پروری‌ست. این گونه برخورد با شعر خود پرده‌انداختن بر روی تجمل احساس یا به گونهٔ دقیق و عمیق‌تر، همان جمال معنوی یا درون‌مایه‌گی (محتویت) شعر است؛ اما در حقیقت جوهر اصلی و پیام یک اثر، جمال معنوی یا محتوای آن است که این اصالت و جمال را نباید ناشیانه با آرایش‌های غلیظ تکنیکی و حتا گاه مصنوعی و به دور از طبعیت و طبیعت زبان پنهان کرد.
پرداختن به جمال ظاهری زبانِ شعر، آن هم به گونهٔ غیر طبعی و به دور از سرشت و سرنوشت زبان و طبیعت کلام دقیقن ملیحیت و ملاحت زبان و اثر هنری را، که شعر هم یکی از آن است، کم می‌کند و به شدت بر گیرایی، گیرنده‌گی و جاذبهٔ اثر (شعر) اثر منفی می‌گذارد و تأثیر گذاری بر شنونده (مخاطب) را کم‌رنگ می‌کند؛ تا جایی که حتا از فراگیر‌شدن و جاودانه‌گی اثر هم می‌کاهد. پرداختن به جمال ظاهری شعر نبا ید در حدی باشد که از آن بوی ناخوش‌آیند غیر طبعی‌بودن و تصنع استشمام شود و ذایقهٔ جادویی و مطبوع درونی سخن (شعر) را زیر پرسش ببرد. در حقیقت این زرق‌و‌برق‌های غیر طبعی و مقطعی، که زیر عنوان نو‌گرایی مطرح می‌شوند، جز حباب روی آب چیز دیگری نیستند. لایه‌ها و جلوه‌های بیرونی شعر به عروسی می‌مانند که تازه از آرایش‌گاه بیرون شده باشند و از ارزش‌های اخلاقی و انسانی تهی باشند؛ خاصه که پس از شستن دست و رویش آن جلوه‌های عرضی بر طرف شود و این وضعیت در حالتی نمودار شود که شخص یادشده از جلوه‌های آفاقی و عمقی هم تهی باشد. جلوه‌ها و تجمل‌های بیرونی یا ظاهری شعر برای ژانر ادبی، به ویژه شعر یک مرغوبیت است نه مطلوبیت، آن هم که با طبیعت زبان سازگار و هم سرشت باشند.
بیش‌ترین شعر‌های جاودانه‌یی_ که از روزگاران پیشین تاروز‌گار ما عمر‌کرده اند و از این به بعد هم زمزمهٔ ذهن و زبان همه خواهند بود_ شعر‌هایی استند که دارای تجمل‌های احساسی و درون‌مایگی‌های ارزشی، انسانی و بشری اند تا سروده‌های یک بار مصرف فورم‌گرا و تکنیکی که مانند شهاب‌سنگ یک بار می‌درخشند و به ابدیت نابودی و زوال می‌پیوندند.
شعر ,هم ,جمال ,اثر ,زبان ,تجمل ,و به ,تجمل الفاظ ,به جمال ,غرق‌شدن در ,در تجمل
درباره این سایت